ETIKETA 1978, Radio Televizija Beograd, RTB LP-4203/4204
MUZICARI
Dusko Goykovich, D. Husman, P. Krstic, F. Jenc, G. Dimitrovski, P.Ivanovic, D. Repovic (tp), P. Stefanovic, D. Kavaja, Z. Skerl, P. Popovic (tb), M. Markovic, E. Sadjil, D. Davidovic, M. Stojanovic, Lj. Nikolic, K. Takac (s), Bora Rokovic (p), V. Vitas, S. Markovic (key), T. Milakovic (b), L. Tosic, B. Kovacev (ds), R. Milivojevic (perc)
NASLOV Bags Groove - B.P.Convention - Live In Studio M
ETIKETA 2009,Croatia Records
MUZICARI
Petar Ugrin trumpet
Sal Nistico Sax
Bosko Petrovic - vibes,marimba
Damir Dicic - Guitar
Mario Mavrin - bass guitar
ratko Divjak - drums
NUMERE
1. Bag's Groove
2. Blue Bossa
3. Song For You
4. Summertime
5. Straight, No Chaser!
INFO
1)Hrvatska jazz diskografija, inace ne preobilna (ruku na srce, jazz nikad nije pustio dublje korijenje na ovim prostorima), nedavno je postala bogatija za jedno znacajno izdanje: snimku koncerta nekadašnje grupe Boška Petrovica, B.P. Convention u Novom Sadu iz 1977.
Treba prvo istaknuti da se ne radi o reizdanju vec postojece ploce, nego o pravoj ''premijeri'' ovog jam sessiona na nosacu zvuka, što povecava znacaj ovog izdanja. Naime, u jesen 2008. Boško Petrovic je dobio ovu snimku od Vladimira Simurdica, glazbenog urednika RTV Novi Sad, te je vec nakon prvog slušanja zakljucio da je snimka ''vrijedna cuvanja kao dokumenta jednog vremena'', a prijedlog se na srecu svidio i urednicima Croatie Records.
U svojoj dugogodišnjoj karijeri Boško Petrovic je ostvario bogati opus, no i pored te impresivne kolicine diskografskih izdanja stoji još više neobjavljenih nastupa, a za ljubitelje koncertnih albuma pravo je veselje kad iz arhiva izroni neki zaboravljeni jam session. Ovaj koncert potjece iz razdoblja B.P.Conventiona, sastava koji je Boško Petrovic oformio kada su se gasili Zagrebacki jazz kvartet i Zagrebacki jazz kvintet. U to su doba bili popularni razni oblici transžanrovskih eksperimenata, pa je za svoj novi sastav Petrovic odabrao glazbenike iz rock miljea, kao što su Mario Mavrin na bas gitari i Ratko Divjak na bubnjevima. Ono što je fascinantno pri slušanju ove ploce je to da se razlika u žanrovskoj pozadini gotovo uopce ne primjecuje – rock glazbenici savršeno su se uklopili u jazz idiom i zvuce kao iskusni jazzeri koji odraduju po tko zna koji jam session. Njihova interakcija s 'pravim' jazzerima, trubacem Petrom Ugrinom, saksofonistom Sal Nisticom, gitaristom Damirom Dicicem i samim Boškom Petrovicem tecna je i uzbudljiva.
Repertoar je prilicno klasicnan: 4 slavna standarda i jedan Dicicev original, Song For You. Dicic je najpoznatiji kao jazz gitarist, no ne treba zanemariti njegov kompozitorski i aranžerski talent, koji najbolje predocuje ova vrhunska skladba koja ima sve kvalitete standarda i bez kompleksa stoji bok uz bok s ostalim kompozicijama.
Koncert zapocinje skladbom Milta Jacksona Bag's Groove (Bags je nadimak koji je Milt Jackson dobio zbog 'vrecica' ispod ociju koje je imao nakon neprospavanih noci). Slijedi Blue Bossa i spomenuta Diciceva skladba, zatim Gershwinov vjecni Summertime, i za kraj slavni Monkov broj Straight, No Chaser. Sve skladbe su podatne za formu jam sessiona, zbog svog velikog potencijala za improvizaciju koji se nije iscrpio niti nakom tisuca obrada.
Svirka je kreativna i nadahnuta, a prisutnost rock glazbenika samo dodaje na zanimljivosti - treba istaknuti virtuozne solaže Maria Mavrina na bas gitari. O umijecu Damira Dicica je vec puno receno, ali nikad nije suvišno naglasiti njegov talent koji je uvijek bio malo u sjeni zbog zanemaronosti gitare u jazzu. Boško Petrovic kao i uvijek majstorski koristi sve potencijale vibrafona, i izbija u prvi plan cak i pored mocnog zvuka trube i saksofona. Iskusni jazzeri pojacani rockerskom ritam sekcijom dali su dojmljivu kombinaciju žustre svirke i suptilnih finesa, a izraženi ritam nikad ne potiskuje melodioznost koja je u osnovi svih pjesama.
Nadamo se da ce u buducnosti biti još ovakvih iznenadenja iz arhiva hrvatskog jazza.
2)BOŠKO PETROVIĆ TRIO
Live at Studio M
(Jazzette Records)
Iako su dugogodišnji suradnici koji su zajedno djelovali u više sastava, a već nekoliko godina i kao trio Boška Petrovića, tek sad su snimili svoj prvi kompakt disk, i to neplanirano, spontano. Naime, poslije brojnih nastupa u Hrvatskoj i Europi, vibrafonist Boško Petrović, gitarist Primož Grašič i bas gitarist Mario Mavrin, odsvirali su uspješan koncert na prošlogodišnjem Old Gold Jazz Festivalu u Novom Sadu. Na sreću, onaj tako rijedak trenutak u kojem se poslože sve kockice, trenutak nadahnuća kojem teže svi umjetnici, nerijetko u postizanju tog cilja riskiravši i svoje živote, a što se dogodio na ovom nastupu, snimljen je i to tehnički iznimno kvalitetno. Zahvaljujući čistoći i jasnoći zvuka, te dobroj izbalansiranisti pojedinih glazbala i prostornosti, ova se snimka doima poput studijske. Od prvog trenutka bilo je jasno da taj glazbeni materijal mora postati dostupan i širem krugu ljubitelja jazza, glazbe koju odlikuje spontanost, nepredvidivost, interakcija. A to se, dakako, uvijek lakše postiže na nastupu nego u studiju. ”Live at Studio M” je jedan od onih što donose suštinski jazz, a uspješno odgovaraju na više izazova potrebnih da bi ga proglasili cjelovitim umjetničkim djelom: osebujan zvuk, originalan pristup, autorstvo, osobnost, zavidna tehnika, feeling, zajedništvo, komunikacija, telepatija, radost muziciranja.
Trio Boška Petrovića pred sebe je stavio težak zadatak svirajući u doista rijetkoj kombinaciji bez bubnjara i ograničivši se na komoran zvuk uglavnom baladnog i bluesy ugođaja. Zamku da njihova glazba ubrzo postane dosadna, vješto izbjegavaju svirajući raznolik repetoar, te udahnjući svakoj izvedbi drukčiji karakter. Album jer to predivnih tema i nadahnutih improvizacija. Svirajući i najsloženije pasaže, Petrović, Grašič i Mavrin se doimaju opuštenima, a njihova glazba jednostavnom i prirodnom. Najljepša izvedba na albumu je ona Petrovićeve glasovite skladbe ”With Pain I Was Born” koja svojom ljepotom može konkurirati bilo kojem svjetskom jazz standardu, koja ima karakter. Uz predivnu melodiju, što se poziva na makedonsku narodnu glazbu, i zanimljive ritmičke figure Mavrina, izvedba donosi dinamiku, profinjenost, više obrata i lijepa sola, te, kao i izvedba još jedne legendarne Petrovićeve skladbe uvrštene na album - ”Sigurd's Garden”, budi nostalgične asocijacije na zlatno doba njezina nastanka i djelovanja slavnog Zagrebačkog jazz kvarteta. Upečatljiva je poticajna priprema za Grašičev solo koji donosi drukčiji ugođaj. I kad se očekuje finale, umjetnici se upuštaju u novi nestašluk, a Petrović sponatano poseže za nekoliko duhovitih citata. Na album je uvrštena i njegova novija skladba ”Oberkreiner Lullabye” posvećena Slovencu Grašiču. Kao skladatelj predstavljen je i Mavrin. U maniri gitarista odsvirao je predivan uvod u izvedbi svoje atraktivne skladbe ”Samba da Pipi” pripremivši teren za temu, te izvstan Grašićev solo. Mavrin i Grašič briljiraju u duo izvedbi nježne balade ”Nightingale Sang In Berkeley Square”, vješto se nadopunjavajući i podržavajući jedan druugoga u sjajnim improvizacijama.
”Nakon toliko godina više se nikome ne moram dokazivati. Sviram glazbu u kojoj najviše uživam”, često izjavljuje Petrović, dobitnik ovogodišnje nagrade Porin za životno djelo. Nije li upravo to preduvijet da bi glazba bila iskrena i odsvirana s ljubavlju? A to su značajke njihovih izvedbi brojnih standarda što ih imaju na repertoaru, od kojih su na ovaj album uvrstili ”Don't Explain”, ”Summertime” i ”Bye, Bye Blackbird”.
(Preuzeto iz časopisa Cantus, br 120)
1.Threads 6:38
2.Long Way Home 4:53
3.Hours 4:41
4.Holy Holy Holy 4:24
5.April in Paris 3:40
6.Through the Night 3:49
7.Star 4:08
8.Oj Djevojko Milijana 5:05
9.Lullaby 4:53
10.Sweet Sweet Spirit 5:51
INFO
1)Alma Micic was born and raised in Belgrade, Serbia. At the age of 16 she started performing with a local quartet at a time when jazz was making a big comeback in Belgrade. Soon she became a frequent guest vocalist with the Radio Belgrade Big Band and began touring and appearing at many local jazz festivals as well as television and radio broadcasts. In 1995, she received a scholarship to attend the prestigious Berklee College of Music in Boston, MA. Alma graduated in 1999 with a BM in Jazz Performance.
Alma has been a resident of New York City since 2000. She has appeared at prominent venues such as the Jazz Standard, Scullers, as well as various international festivals and concert halls. Her first album “Introducing Alma”, hailed as “a striking debut” by Jazz Review, received radio airplay throughout the US, including Voice of America, XM Satellite Radio and international radio stations in South America, Japan and Europe. Alma Micic was also featured in a one hour NPR/WGBH Radio special “The Jazz Songbook”.
Alma’s singing has been described as “confident, soulful, vulnerable, rhythmically savvy, with the most sensual vibrato you're likely to hear” (All About Jazz). Featured articles include Swing Journal (Japan), Concerto Magazine (Austria), Jazzman and Citizen Jazz (France). She has received numerous awards such as the Cleo Laine Award for Outstanding Musicianship and BRIO Award from the NY Arts Council. Alma's highly anticipated new album “The Hours” beautifully displays her songwriting and arranging talents in addition to her exquisite singing.
2)There are no doubts about it. Alma Micic (Mee-cheech) is a first rate jazz singer. On her debut album, Introducing Alma (CTA, 2004), she opened some doors with her seductive style working the Great American Songbook. Giving no hint of what was to follow, the release of The Hours raises the bar, leaving no hesitation about where this vocalist is headed. The Hours is far from the type of breakthrough bestseller that one might intimate. It is thematically the very opposite of what Micic's debut album was. Here, all but one of the tracks is in English with a single Montenegrin traditional tune sung as on the earlier session. However, of the remaining compositions, all but two have been written or co-written by Micic. These songs are, for the most part, spiritual in nature, and whether this faith-based music works in a jazz context or detracts from it is uncertain. While these words could easily have been sung by Amy Grant or Kathy Troccoli, here the presentation is completely different.
It is an almost eerie experience to connect the message of the lyrics with the jazz delivery. If Betty Carter or Chris Connor were delivering a message of faith, would the final result be any less? Micic's shading and familiarity with the music creates a sense of ease and reassurance.
When, midway through the album, Micic roars through a version of "April in Paris"—the only generally familiar song—it is a refreshing, and up-tempo visit to another planet, where the singer nails the melody and settles into a comfortable and assured scat. It is almost as if she were winking to the listener, saying "Yeah, I can do that easy!"
Certainly, as in the case of her first album, the musical cast contributes mightily to the finished product. Her pianist, Brandon McCune, proves again to be a first-rate accompanist and soloist with lots of the same Red Garland block chording. Bassist Sean Conley and drummer Gregory Hutchinson make this one cooking rhythm section. Altoist Riley Bandy adds some punch to his two appearances, while Macic's husband Rale plays acoustic guitar on the singer's performance of the Montenegrin folk song, "Oj Djevojko Milijana."
Describing an album this eclectic can be difficult, but one listen to The Hours and Macic's distinctive approach becomes crystal clear.
Track Listing: Threads; Long Way Home; Hours; Holy Holy Holy; April In Paris; Through the Night; Star; Oj Djevojko Milijana; Lullaby; Sweet Sweet Spirit.
Personnel: Alma Micic: vocals; Brandon McCune: piano, Fender Rhodes `(7); Sean Conley: bass; Gregory Hutchinson: drums; Riley Bandy: alto sax (1, 4); Rale Micic: acoustic guitar
Alma Micic: vocals; Brandon McCune: piano; Sean Conly: bass; Israel Bannerman: drums
NUMERE
1.Day Dream 5:06
2.Corcovado 3:10
3.Close Your Eyes 2:57
4.Something To Live For 6:20
5.Yesterdays 4:03
6.That April Day 6:51
7.Sejdefu Majka Budjase 6:59
9.I Remember You 3:09
10.But Beautiful 5:26
INFO
1) It's always a challenge to introduce a new artist, no matter how deserving or talented, without tripping over the usual litany of music journalist cliches. But jazz vocalist Alma Micic, though still young, really is the real deal in the making; self-assured both rhythmically and harmonically, she swings, has a great sense of space and time, and chooses happening material while avoiding the usual overworn vocalist cliche tunes. She also writes and even scats convincingly.
Micic is clear, confident, soulful, vulnerable, rhythmically savvy, with the most sensual vibrato you're likely to hear, combined with a unique approach and sense of intonation, especially on ballads—eg. "Something to Live For"—which all makes for a very original presentation, most especially on ballads. There she'll pull you into a world of her own making, one you'll gladly revisit with the anxious richness of reconnecting with a long lost love, and finding what you hadn't the first time.
Standouts include "I Remember You," a haunting piano/vocal arrangement of "Day Dream," "Close Your Eyes," a blusey reading of "Yesterdays," and the gorgeous "But Beautiful." "Quiet Nights/Corcovado" is tight and unique at its chosen tempo, as its taken as a samba rather than the usual bossa. It's as up as I've ever heard it, but works as a rhythm section thing, all except for making the lead appear rushed (though she's not), in contrast to the complete relaxation of the rest of the record.
Among the surprises are an inspired take on Shorter's "Infant Eyes" and her own original, "That April Day." A beautiful piece that's perfect for her.
By sixteen Micic was lead vocalist with the Belgrade Radio Big Band in her native Serbia. By twenty she'd performed at jazz fests all over Europe, eventually graduating from Berklee College of Music with honors. She now resides in New York, where she formed her current gigging/recording band, consisting of pianist Brandon McCune (who at times evokes comparisions with Red Garland, Herbie Hancock, even Bill Evans, with certain harmonic touches and runs), bassist Sean Conly, and drummer Israel Bannerman.
Though the group supports Micic ("Mee-cheech") with warmth, empathy, and maturity, they at times interact with her more as if she were more another instrument. This makes for a sense of greater possibilities, a sense of respect for the leader, and more interesting rapport all around. Sort of a balance between respectful sensitivity and assertion. If this is what a first effort sounds like, this would clearly be a band to see live—as soon as possible.
Track Listing: Day Dream; Corcovado; Close Your Eyes; Something to Live For; Yesterdays; That April Day; Sejdefu Majka Budjase; Infant Eyes; I Remember You; But Beautiful.
Personnel: Alma Micic: vocals; Brandon McCune: piano; Sean Conly: bass; Israel Bannerman: drums.
2)This CD showcases Alma Micic’s superb vocal abilities, as she blends with and soars over piano, bass, and drums. With songs in English, Montenegrin Traditional, and Scat, Ms. Micic’s recording reveals her versatility, vivaciousness, and vamp. This is a midnight and candlelight collection of ballads and even one samba.
Notable tracks:
#2 –Corcovado – Composed by A. C. Jobim. This track begins and ends with a repetitive piano refrain, with percussive drums and surreal samba. Sung in English, Quiet Nights and Quiet Days, Micic does not diffuse its exotic appeal. This is a most interesting twist to a renowned standard.
#4 –Something to Live For – Composed by B. Strayhorn and D. Ellington. With the barest of Bannerman’s brushes and Conly’s bass, Micic and McCune share the track with elegance and ephemeral quietude. Micic’s vocals tumble like raindrops in flight.
#7 –Sejdefu Majka Budjase – Montenegrin Traditional. This song, emanating from Montenegro, near Ms. Micic’s native Serbia, is sung with clarity and class. I would like to hear more songs in the repertoire from Ms. Micic’s homeland, as her language and passion in the genre add to the quality of its fascination.
#9 –I Remember You – Composed by J. Mercer and V. Schertzinger. This track showcases piano and drums, but adds Ms. Micic’s own style of accented scat in buoyant swing. The lyrics are the lesser focus, as the fused jazzy rhythms pulsate.
Lado Jaksa - saxes, clarinet, piano; Jordan Gancev - bass; Ratko Divjak - drums; as a guest: Uros Secerov - percussion's
NUMERE
Strana A
1. Hrepenenje (Soncna Pot) 11:40
2. Na poti (Soncna Pot) 6:10
Strana B:
1. Skozi (Soncna Pot) 6:40
2. Pastircekov (Soncna Pot) 4:42
3. Zatek (Soncna Pot) 8:34
INFO
SONCNA POT (En. "The Sunny Street") was one of the first groups in Yugoslavia to introduce ethno-fusion jazz elements. A short-lived trio consisting of saxophonist and composer Lado Jaksa (ex-PREDMESTJE, SEDMINA, BULDOZER), drummer Ratko Divjak (ex-TIME) and jazz bassist Jordan Gancev. Recorded only one, self-titled and highly recommended album in 1979, which is now a rare collectors' item.
Clark Terry,Alvin Queen,Dusko Gojkovic,Renato Chicco,RTB Big Band,MHS Big Band
NUMERE
1. On the Road
2. Some Memories
3. Summer Afternoon
4. Black Triangle
5. Stemi
6. Mr. C.T.
7. Blue Moon
8. Autumn Leaves
9. New York City
10. Blues to Clark
NASLOV B.P.Convention Big Band - Green Lobster Dream
SNIMANO 13. May, 1978. in Jugoton studio, Zagreb Producer Boško Petrovic
ETIKETA 29.January,1979,JUGOTON LSY 68048
MUZICARI
Ernie Wilkins - arangman; Boško Petrovic - vibes, piano; Al Porcino, Art Farmer, Lee Harper - trumpets, flugelhorns; Herman Brauer, Marcel Fuchs - trombones; Ozren Depolo, Sal Nistico, Gianni Basso, Drago Diklic - saxes; Damir Dicic - guitar; Mario "Bozo" Marvin - bass; Salih Sadikovic - drums; Zlatko Dvorzak, Boško Petrovic - conducting
NUMERE
Strana A:
1. Grean Lobster Dream [San zelenog jastoga] (Petrovic) 8:36 /
2. Dream Song [Pjesma sna] (Petrovic) 5:40
3. Catch Me If You Can [Uhvati me ako mozeš] (Dicic) 4:07
Strana B:
1. My Beautiful Balkan Lady [Moja prekrasna balkanska dama] (Petrovic) 4:52
2. Song For Pinky [Pjesma za pinka] (Dicic) 5:22
3. Another Bosco's Bussiness [Jos jedan Boškov posao] (Wilkins) 4:42
SNIMANO 1978 in in Studio Radio Novi Sad.Produced by Jovan Adamov
ETIKETA 1978. Radio Televizija Beograd . RTB LP 55 5337
MUZICARI
Gabrijel Lah-b; Toni Dimnik-ds; Andrej Pompe-keybd; Ladislav Jaksa-as; Peter Gruden-g,voc;
guest: Uros Secerov-tolkala
NUMERE
Strana A:
1. Paklenski stroj (P. Gruden)
2. Na razpodtju (Predmestje)
3. Danes je moj zadnji dan (P. Gruden)
4. Zivim za jutri (G. Lah)
Strana B:
1. Ko se mesto prebudi (A. Pompe)
2. Igra (A. Pompe)
3. Ne mores prikrivati lazi (P. Gruden)
4. Peron st. 4 (P. Gruden)
5. Slepa ulica (A. Pompe)
Strana B:
b01. Brez besed (7:11)
b02. Svit (5:08)
b03. Sled sonca (5:05)
INFO
Debut album of Ljubljana-based PREDMESTJE (Eng. "Suburbs"), along with their countrymen SEPTEMBER's "Zadnja avantura" (1976) are quite representative of the mid- 1970s jazz rock wave in ex Yugoslavia. At this time Slovenia was a hotbed for this style of music and they were to influence other parts of Yugoslavia, notably Serbia and Macedonia. Although jazz elements had been occasionally present since the earliest albums of Yugo prog rock, such as eponymous debuts of KORNI GRUPA and TIME (both released in 1972) or some famous INDEXI compositions around the turn of the decade, only after 1976-77 we can trace the immediate influnce of international pioneers of the genre.
"Brez naslova" ("Untitled") is a solid album of largely instrumental jazz rock. There are several vocal parts courtesy of guitarist P. Gruden who did a nice job, so his singing does not stand out of the overall picture and it is rather a part of the whole instrumental concept. This album is actually still closer to rock than to jazz. One can hear extremely confident and flawless instrumentation. There are parts of music that envoke not only the early CAMEL, but also THE DOORS in their most jazzy improvisations, as well as early prog- oriented CHICAGO (especially excellent saxophone parts). It is hard to single out any particular track; the whole album is enjoyable to listen throughout and once it's finished I had an urge to play it again. So, I guess it is sort of recommendation to lovers of this music style.
At the time of release this album was largely unnoticed (it could be partly due to a self- contained Slovene market within the Yugoslav federation), but the style these Slovene guys were developing later influenced many other Yugoslavian bands to follow the suit. For example, the most successful fusion works like SMAK's "Crna dama" or the first two LEB I SOL albums appeared after this release of PREDMESTJE. In that context, "Brez naslova" deserves to be mentioned as an influential record.
NASLOV Hot Club Of Belgrade - The Balkan Swinging Melody
ETIKETA 2010,Privatno izdanje
MUZICARI
Branko Maćić - lead guitar
Filip Krumes – violin
Srđan Marković - rhythm guitar
Goran Rakočević - double bass
NUMERE
01.Bembasa
02.Makedonsko Devojce
03.Djelem Djelem
04.Jeremija
05.Hej Salasi
06.Sila Kale Bal
07.Cajsukarije
08.Biljana Platno Belese
09.Tuke Kamerav
10.Vranjanka
11.Devojko Mala
12.Tamo Daleko
13.Bolujem Ja
14.Dodji U Kafanu
INFO
Džez izdanja u Srbiji ove godine se mogu prebrojati na prste jedne ruke. Izuzmemo li žanrovske krosovere Szilarda Mezeia i Zerkman Big Banga, dolazimo do zanimljivog podatka da su prva dva albuma izdali The Belgrade Dixieland Orchestra i Hot Club Of Belgrade. Iako se radi o grupama koje izvode prilično različitu muziku, zajedničko im je da sviraju stilski jasno profilisan džez koji predstavlja omaž davno prohujalim vremenima. Dok se orkestar Vladimira Rackovića okreće zvuku Nju Orleansa, Hot Club Of Belgrade poseže za nasleđem gitariste Djanga Reinhardta (naziv benda je igra reči i asocijacija na slavni Quintette du Hot Club de France).
Osnivač sastava je iskusni gitarista Branko Maćić Mačak, koji je tokom 30-ogodišnjeg profesionalnog staža nastupao sa RTB Big Bendom, Beogradskom filharmonijom, Lalom Kovačevim, Jovanom Maljokovićem, na velikom broju komercijalnih izdanja...da bi se u poslednjih nekoliko sezona posvetio vlastitoj diskografiji. Svoj prvi CD FunkCat (PGP RTS) objavljuje 2005, već 2006. i album Perdido (Multimedia), a krajem iste godine osniva Happy Guitar Trio koji je 2009. evoluirao u kvartet Hot Club Of Belgrade.
Kako bi udahnuo dašak svežine na stilski predvidivoj teritoriji, Maćić se na debitantskom izdanju opredeljuje za gypsy swing aranžmane narodnih pesama balkanskih zemalja, uz dodatak kultne pop pesme Devojko Mala i autorske numere gostujućeg vokala Vojislava Đukića Kokija - Dođi u Kafanu. Na etno meniju nalaze se uglavnom dobro poznate poznate teme - Đelem Đelem, Biljana Platno Beleše, Tamo Daleko, pesme Šabana Bajramovića, Zvonka Bogdana, Tozovca... sve u svemu, repertoar je dobro promišljen i (koliko je moguće za bilo koji džez album) prilagođen što širem auditorijumu. A kakva je realizacija ideje?
Otvaranje uz Bembašu i Makedonsko Devojče nagoveštava jasnu naklonost tradicionalnom ciganskom svingu - odsečan ritam gitare i kontrabasa, elegantno grappellijevsko svingovanje na violini i precizna Maćićeva sola zvuče baš kao da stižu iz tridesetih godina prošlog veka, a uticaj originala na zvučnu sliku je neznatan. U sličnom ritmu se nižu Jeremija, Hej, Salaši, Sila Kale Bal, kao i većina preostalih pesama. Hot Club Of Belgrade zavodi slušaoca dobro znanim melodijama, i ne upušta se u neizvesne poduhvate.
Mali izuzetak u tom smislu predstavljaju veoma uspešne interpretacije Đelem Đelema i Vranjanke - u njima nešto izraženiji narodnjački melos ne narušava svingovanje, a uspeva da nadogradi i oplemeni proverenu Reinhardt/Grappelli matricu. Jedina vokalna pesma na albumu, Dođi u Kafanu, šarmantno koketira sa starogradskom boemijom. Pomalo nalik odličnom Kralju Čačka, koji poslednjih meseci sprema svoj dugo očekivani diskografski debi.
Sviračka kompetencija članova benda je neupitna. Maćićeva intonacija odaje iskustvo prekaljenog veterana koji je pažljivo odslušao i izučio svaki Djangov solo, pa možemo reći da lepota albuma ponajviše leži u njegovim partiturama. S druge strane, mogli bismo zameriti što balkanski melos nije još više došao do izražaja, jer videli smo da Hot Club of Belgrade sasvim dobro funkcioniše i u tim momentima.
Da zaključimo - The Balkan Swinging Melody je stilski zaokruženo izdanje koje ne pretenduje da pomeri žanrovske granice, ali uspeva da izvuče (skoro) maksimum iz nametnutih okvira. Ako ste ljubitelji muzike Djanga Reinhardta i Stéphanea Grappellija a ovdašnji melos vam nije mrzak, sva je prilika da ćete uživati i u diskografskom prvencu grupe Hot Club Of Belgrade.
Strana B:
1. Vedro nebo puno sjajnih zvezda 7:30
2. Kosmajsko nadigravanje 7:26
3. Zetelacka 4:02
4. Izgubljeno jagnje 4:02
INFO
Ako se može pricati o „world music” i pre zvanicnog nastanka ovog termina u Londonu 1987. godine, onda cemo pricati o Branislavu Lali Kovacevu koji je pokrenuo „world music” u Srbiji, 1982. godine albumom „Balkan Impressions”. Iako su i pre ovog albuma domaci muzicari upoznati sa džezom, u njega poceli da unose i neke specificnosti balkanskog muzickog folklora, ovo se ipak svodilo na korišcenje folklornih tema na koje su „nalepljene” potpuno autenticne džez improvizacije, ritam i harmonija.
Lala Kovacev je stvorio muziku „koja više ne predstavlja džez sa elementima balkanskog muzickog folklora vec sadrži potpuno novi i autentican muzicki kvalitet, samosvojna muzika koja za osnovu ima folklor a stilski predstavlja džez koji je primeren savremenim poimanjima ovog muzickog idioma. Drugim recima, dostignut je najviši nivo interakcije kulturnih identiteta, kulturno zajedništvo”. (Predrag Milanovic).
Covek koji je roden u Kikindi, ali koga nije držalo mesto, Lala je živeo u Zapadnoj Evropi i nastupajuci sa razlicitim sastavima obišao dobar deo sveta tokom 1970-ih i 1980-ih godina, na vrhuncu muzicke zrelosti i karijere, kao jedan od trojice vodecih evropskih bubnjara, kako tvrdi kompozitor Voki Kostic.
Kovacev je predvodio nekoliko grupa od ranih 1970-ih, medu kojima su „European Jazz Consensus” (sa Gert Dudek, Alan Skidmore i Adelhard Roidinger), avangardna džez grupa koja je izdala dva albuma – „Four for Slavia” (Electrola, 1977) i „Morning Rise” (Ego, 1977); „International Jazz Consensus” (sa Allan Praskin, Adelhard Roidingerom i John Thomas), nastavak prvog kvarteta koji je izdao jedan album – „Beak To Beak” (Nimbus, 1981) i „Lala Kovacev Group” (sa Günter Klatt, Charlie Mariano i Wolfgang Dauner; potom su se pridružili Paul Grabovski, Jo Mikovich, Vojin Draškoci, Ljubomir Dimitrijevic, Nenad Jelic, Georgi Goce Dimitrovski, Vlatko Stefanovski i Vladeta Kandic-Bata Kanda) – etno-džez sastav koji je objavio tri albuma: „Balkan Impressions” (RTB, 1982), „Balkan Impressions” Vol. 2 (RTB, 1983) i „Izvorni folklor i jazz” (RTB, 1985).
Lala je svojim albumima, ponajviše albumom „Izvorni folklor i jazz” (zbog dobre reklamne kampanje koja je pratila njegovo objavljivanje), snažno uticao na mnoge jazz muzicare u Srbiji da svoje stvaralaštvo obogate folklornim motivima. Novi pravac, koji ce ubrzo biti imenovan kao „world music”, poceo je da se razvija u Srbiji.
Dolazak Branislava Lale Kovaceva u Beograd u prolece 2009. godine na konsultacije sa ljudima iz izdavacke kuce PGP RTS u vezi objavljivanja nekoliko albuma sa izborom kompozicija iz njegovog bogatog opusa, iskoristili smo da napravimo kraci razgovor sa ovim bubnjarom koji je ostvario zavidnu internacionalnu karijeru kao jedan od najcenjenijih i najuposlenijih evropskih bubnjara 1970-ih i 1980-ih godina. Kovacev vec duže živi u Zavali na ostrvu Hvaru i nije cesto u Srbiji, što je jedan od razloga njegovog nepojavljivanja u ovdašnjim medijima. Drugi razlog je opšte poznat – interesovanje srpskih medija za džez muzicare i njihov rad je neznatno.
Lala Kovacev je svojim albumima „Balkan Impressions” I i II, koji su objavljeni 1982, odnosno 1983. godine, a narocito albumom „Izvorni folklor i džez” iz 1985. godine, nesvesno, pre zvanicnog nastanka termina „world music”, pokrenuo novi muzicki talas u Srbiji sa drugacijim pristupom tradicionalnoj muzici, mada je i pre ovih albuma bilo sporadicnih pokušaja nadahnuti folklorom, ali u cistim jazz aranžmanima. „Mene je kopkalo kao ritmicara nešto drugo, da zadržim autentiku zvuka... Došao sam na ideju da džez muziku integrišem ali ne sa džez muzicarima iskljucivo, vec sa autenticnim ansamblima koji se bave folklorom, bez toga da se oni rukovode džezom, vec da sviraju ono što inace sviraju a da ja sa svoje strane uklopim elemente džeza na tu muziku sa izvora, tako da postane jedno telo”, istice Kovacev.
Lala Kovacev je zapoceo svoje muzicko putovanje veoma rano kao samouki svirac na bubnjevima. Bio je strastveni slušalac poznate radio emisije „Jazz Hour” koju je uredivao Willis Canover i pod uticajem najpoznatijih bubnjara kao što su Art Blakey, Philly Joe Jones i Elvin Jones. Kao frontmen svojih grupa, Lala Kovacev je razvio prepoznatljiv stil i formu koji su obuhvatali pomešane ritmicke strukture balkanskog folklora. On je zasigurno najveci bubnjar sa Balkana koji se dokazao u svim džez sastavima - od trija do velikih bendova.
„Imao sam potrebu da se bavim muzikom još od najranije mladosti, eto, cinjenica da mi je od države priznat radni staž od moje petnaeste godine, sve govori. Interesantno je da se u mojoj porodici niko nije bavio muzikom. Nisam školovani muzicar, na šta sam i ponosan, jedan jedini cas iz muzike nisam u životu imao, sem onog osnovnog muzickog obrazovanja što sam stekao u gimnaziji. Ostalo mi je u secanju, dok sam kao decak živeo u Kikindi, prvog bubnjara koga sam video na jednom koncertu bio je Spasa Milutinovic, beogradski bubnjar, koji je u to vreme sa svojim orkestrom držao koncerte po Srbiji”.
Roditelji Lale Kovaceva su vec živeli u Beogradu, dok je on neko vreme ostao u Kikindi, kod tetke i tece, dok nije završio malu maturu.
U Beograd sam dolazio povremeno. Vidim bubnjeve u izlogu, ali nemam para. Onda sam se snalazio, skupljao staro gvožde po Kikindi, gajio svilene bube i tako sam sakupio novac za svoje prve bubnjeve. Priznanica koju sam dobio za prvi zaradeni novac od bavljenja muzikom potice iz 1955. godine kada sam sa petnaest godina svirao na doceku Nove godine sa profesorima iz muzicke škole.
Godine 1955, definitivno se preselio u Beograd i upisao sedmi razred gimnazije.
Osecao sam potrebu da odem iz Kikinde, ne zbog grada, ne zbog ljudi, vec zato što me nije držalo mesto, jednostavno želeo sam da promenim sredinu. Pet godina sam stanovao u jednoj sobi kod Vukovog spomenika sa roditeljima, babom, bratom i sestrom od tetke. Vec sam tada poceo da sviram igranke po Beogradu, razradio posao, uvece sam svirao, a ujutru išao u gimnaziju. Beogradska muzicka scena tih 1950-ih godina, za mene je izgledala grandiozno u odnosu na Kikindu.
Lala Kovacev je postao poznat kao clan Diksilend ansambla „Dinamo” kada je imao sedamnaest godina i za dve godine je poceo da svira sa poznatim Džez orkestrom Radio Beograda pod vodstvom Vojislava Simica.
Godine 1960. ili pocetkom 1961, ljudi iz Big benda Radio Beograda su me pozvali, ostalo je upražnjeno mesto bubnjara, a ja sam vec svirao po Beogradu, i igranke, i drugarske veceri, svirao sam i u Diksilend ansamblu „Dinamo”. Prva gramofonska džez ploca koja je objavljena u Jugoslaviji bila je ploca ovog ansambla, objavljena 1958. godine.
Iz perioda mog angažmana u Big bendu, secam se mnogih dragih ljudi, koji su mi, kao mladom bubnjaru, nesebicno pomogli. Kao novog, mladog kolegu, svi su me prihvatili fenomenalno, cak me je Karlo Takac, bariton saksofonista, poducavao citanju i pisanju nota u pauzama. Jer, jedno je bilo uciti u gimnaziji na casu, a drugo sedeti u Big bendu i svirati po notama. Ali, ono što je najviše uticalo na mene i strahovito koristilo mom profesionalnom sazrevanju, to je bio Vasilije Beloševic trio koji smo osnovali, a koji su cinili: Vasilije Beloševic - pijanista, Bratislav Godel - kontrabas i ja. Paralelno je radila i kvartet postava, sa gitaristom Sašom Subotom. Godinama smo radili zajedno, pa se to onda pretvorilo u prošireni ansambl „Metronom”, sa Lolom Novakovic, Anicom Zubovic, Draganom Tokovicem i Krstom Petrovicem.
Pored ansambla „Metronom”, sa Beloševicem, Godelom i još nekoliko duvaca, Kovacev nekoliko godina svira u prestižnom kafe-baru „Terazije”, mahom evergrin.
Imao sam i gomilu drugih angažmana – pocev od snimanja muzike za decije emisije, preko snimanja muzike za emisiju „Veselo vece”, zatim, postojao je ansambl solista „Robert Hauber” koji je radio paralelno sa velikim orkestrom, sa dva-tri duvaca i ritam sekcijom, potom Latino bend, od muzicara iz Big benda i muzicara sa strane... Uz to je bilo nebrojano gostovanja po Srbiji. Citavo vece sviram, nocu putujem, a ujutru, kada stignem u Beograd, odem pravo u studio gde odspavam, jer za koji sat pocinje radno vreme.
Zahvaljujuci svom radu u Big bendu, nastupima sa ansamblom „Metronom” i drugim angažmanima, Kovac istice da je mogao sasvim dobro da živi od muzike i napominje da se kompozitorskim poslom nije bavio, ni tada, a ni kasnije.
Bez obzira na status koji sam imao u Big bendu i medu muzicarima u Beogradu, (bez lažne skromnosti, iako sam bio veoma mlad, u prvoj polovini 1960-ih, bio sam bubnjar broj jedan u Beogradu), desetog februara 1965. godine odlucio sam da promenim ambijent i da se proverim u inostranstvu.
Otišao sam u Norvešku, sa 800 uštedenih maraka u džepu. Na srecu, krenulo je. Prva stvar koju sam tražio u Oslu bio je menadžer. Ponudeno mi je da sviram sa svojim bendom u jednom skijaškom centru u planinama severne Norveške, što sam prihvatio. Pozvao sam Mikija Jakovljevica i Vladu Vitasa sa kojima sam napravio trio.
Posle nekoliko meseci, pozvao sam i Nadu Kneževic, koja je do tada radila u Nemackoj. Svirali smo u klubovima širom Norveške, do pred kraj 1965. godine, kada sam otišao u Nemacku.
Prvih šest godina u Nemackoj proveo je nastupajuci sa Horst Jankowskim. Od 1974. do 1975. godine je svirao sa Max Gregerom u Minhenu i nakon toga sa The North German Radio Orchestra u Hanoveru. Tokom ovog perioda, a i kasnije, Lala Kovacev je održao više koncertnih turneja i snimao sa Chick Corea, Wolfgang Dauner, Art Van Damme, Zbigniew Seifert, Ack Van Rooyen, Jerry Van Rooyen, Michal Urbaniak, Benny Bailey, Boško Petrovic, Bobby Gutesha, Milan Pilar, Alan Skidmore, Chris Hinze, Sigi Schwab, Larry Coryell, Hans Koller, Albert Mangelsdorf, Tony Scott, Chet Baker, Charlie Mariano i Günter Klattom.
Kovacev se priseca ovog perioda:
Februara 1967, Horst Jankowski, tada vodeci jazz pijanista u Evropi, ponudio mi je da pristupim njegovom kvartetu. Te godine sam se nastanio u Štutgartu, gde je on živeo i radio, i imao svoj studio, godišnje je bar jedan album snimao i imao bar jednu veliku turneju, plus krace turneje po Americi, Africi... Sa ovim poznatim kvartetom nastupao sam narednih sedam godina i za to vreme snimili smo sedam LP-ija do 1973. godine kada je Jankowski prihvatio angažman kao lider u radio Big bendu u Berlinu.
Posle toga, otišao sam u Minhen i ušao u Big bend Maxa Gregera, koji je bio zvanican orkestar nemackog ZDF kanala. U ovom bendu sam bio narednih pet godina, do njegovog rasformiranja, 1978. godine. Za ovaj period me vežu lepe uspomene. Godine 1974. bend je bio angažovan oko svih ceremonija otvaranja i zatvaranja svetskog fudbalskog prvenstva i organizacije velikog broja koncerata. To nam je kasnije donelo mnogo poslovnih ponuda i angažmana.
U Minhenu je, u to vreme, bilo šest džez klubova, u kojima je Kovacev cesto nastupao i u kojima je sklapao poznanstva i nove poslove. „Tako je došlo do toga da me jedne veceri Benny Bailey pita da li pristajem da snimim plocu sa njim. Naravno da sam pristao. Maja 1976. godine nastao je album „Islands”.
Kovacev je predvodio nekoliko grupa od ranih 1970-ih do polovine 1980-ih, medu kojima su „European Jazz Consensus” (sa Gert Dudek, Alan Skidmore i Adelhard Roidinger), avangardna džez grupa koja je izdala dva albuma – „Four for Slavia” (Electrola, 1977) i „Morning Rise” (Ego, 1977); „International Jazz Consensus” (sa Allan Praskin, Adelhard Roidingerom i John Thomas), nastavak prvog kvarteta koji je izdao jedan album – „Beak To Beak” (Nimbus, 1981) i „Lala Kovacev Group” (sa Günter Klatt, Charlie Mariano i Wolfgang Dauner; potom su se pridružili Paul Grabovski, Jo Mikovich, Vojin Draškoci, Ljubomir Dimitrijevic, Nenad Jelic, Georgi Goce Dimitrovski, Vlatko Stefanovski i Vladeta Kandic-Bata Kanda).
U naponu snage, Kovacev je prvi naslutio ogromne kreativne potencijale koje u sebi nosi balkanski folklor. Kao džez muzicar izuzetnog senzibiliteta i visokih estetskih kriterijuma, Kovacev je krenuo u avanturu spajanja našeg folklora i džeza mnogo pre nego što je to postao opšti muzicki trend. Na naše pitanje kada je osetio prvu stvaralacku iskru za album „Balkan Impressions”, Kovacev istice:
Naravno da to ne može u dan da se odredi, ali 1980. godine, svakako. Jednostavno, osetio sam potrebu da celom tom divnom paketu koji se zove jazz dam svoj licni doprinos, ne iz nekih egocentricnih ili drugih razloga. Vi možete svirati džez kako god hocete, i bi-bap sjajno, što vecina radi, svira džez sjajno, i ovaj i onaj stil, i free style, i avant-garde jazz i jazz rock... Na drugoj strani, imamo sjajnu tradicionalnu muziku, autenticne melodije i što je najinteresantnije, za mene kao bubnjara, fenomenalnu ritmiku koja je zastupljena na Balkanu, i šire, na prostiru od Indije do ovih prostora. Mene su prevashodno zanimali nepravilni ritmovi. Trebalo je spojiti jazz i tradicionalnu muziku.
Prvi album „Balkan Impressions” snimljen je u studiju šest Radio Beograda 1982. godine.
Napravio sam koncepciju, još dok sam živeo u Minhenu, kako bi to trebalo da zvuci, zatim sam razmišljao o instrumentima koji su potrebni da bi se taj sound napravio, pa kada sam i to fiksirao, onda sam pronašao ljude. Kljucnu ulogu je odigrao Vojin Mališa Draškoci, koji je živeo u Beogradu i radio je u Filharmoniji, Džez orkestru i kao džezer na beogradskoj džez sceni sa malim sastavima. On je sve ljude poznavao, pa su preko njega išli svi kontakti jer nisam bio u Srbiji.
Mališa je sa zadovoljstvom prihvatio Lalinu zamisao, i došao je u Minhen sa svojom suprugom gde su neko vreme živeli u jednom stanu.
Rekao sam mu da imam nekoliko muzicara koje želim da angažujem. Prvi, Günter Klatt, tenor saksofon i sopran, sjajan mladi muzicar, potpuno otvoren, od klasicnog džeza do avant-garde jazz. Drugi, Jovan Džo Mikovic - tenor i sopran. Mene su zurle zanimale, jer kada se soprani upare dobije se zvuk zurli. Treci, Paul Grabovsky, veoma talentovan mladi Australijanac. Potom, trebao mi je perkusionista. Pitao sam Mališu da li zna koga u Beogradu, preporucio mi je Nenada Jelica. Na kraju, trebali su mi izvodaci na narodnim instrumentima, ne da bi svirali solo, vec da se njihova muzika provlaci kao boja. Mališa mi je preporucio Ljubu Dimitrijevica, profesora flaute koji je svirao i na nekoliko narodnih instrumenata – fruli, zurlama, gajdama, kravljem rogu...
Posle snimljene prve ploce „Balkan Impressions”, muzicari se nisu razišli, zahvaljujuci Kovacevu koji je nastojao da ansambl ostane na okupu. Nastupali su na više džez festivala po Evropi.
Za drugu plocu sam želeo da promenim zvuk - da to i dalje bude muzika bazirana na istim elementima, naša ritmika i naša melodika, ali instrumenti da budu drugi. Hteo sam da imam gitaristu, umesto klavira, i da ne budu dva tenora sa dva soprana vec da budu tenor saksofon i truba, i ritam sekcija – bubanj, bas, perkusije. I onda sam došao do drugih ljudi. Trebao mi je dobar gitarista koji se osecao konforno u nepravilnoj ritmici, a da je pri tom dovoljan kapacitet muzicara, da se bavi džezom. Odgovor je bio Vlatko Stefanovski. Umesto dva tenora, pozvao sam Jovu Maljokovica, tenor saksofon i sopran, i Makedonca Goceta Dimitrovskog, truba. U celoj prici trebao mi je još jedan lik i naravno pozovem, koga drugog nego Bata Kandu na harmonici. Tako je napravljen novi, izmenjen sastav u odnosu na prvi album koji su cinili harmonika, rog, gitara, truba, tenor, gajde, frula, zurle, perkusije, bubnjevi i bas.
Esmu Redžepovu, koju je više puta slušao u Beogradu, pitao je za dozvolu da bugarsku narodnu pesmu „Stara planina”, koju je ona aranžirala, obradi i posveti njoj, što je ona sa zadovoljstvom prihvatila. Tako se na albumu „Balkan Impressions” vol. 2 našla kompozicija „Song for Esma”.
Godine 1985, objavljen je, za mnoge poklonike world music, kultni album „Izvorni folkor i džez”.
Posle dva nastavka „Balkan Impressions” razmišljao sam koja bi sledeca koncepcija prilicila. Došao sam na ideju da džez muziku integrišem ali ne sa džez muzicarima iskljucivo, vec sa autenticnim ansamblima koji se bave folklorom, bez toga da se oni rukovode džezom, vec da sviraju ono što inace sviraju a da ja sa svoje strane uklopim elemente džeza na tu muziku sa izvora, tako da postane jedno telo. Onda sam se raspitivao za ansamble, u cemu mi je veoma pomogao Voki Kostic, kasnije producent albuma „Izvorni folklor i džez”. Rekao sam mu da mi je potrebno nekoliko folklornih ansambala koji bi bili u stanju da shvate ono što želim, spremni na nešto drugacije od onoga cime se bave, a da pri tom sami sebe ne menjaju. Niti su oni to mogli. Svakako da nisam mogao frulaša Dobrivoja Todorovica da nateram da svira džez solo na fruli. To ne ide. Naime, želeo sam da njegovu frulu i moj džez sastav tako spojim da postanu celina. Jedino što sam od pocetka znao da želim, bio je duvacki ansambl. To mi je bila stara želja, od festivala u Guci koji sam pratio.
Voki Kostic je Lali Kovacevu poslao demo snimke tri ansambla: ansambl frulaša Dobrivoja Todorovica, vokalni ansambl „Paganke”, cije su se clanice bavile i etnomuzikološkim istraživanjima i orkestar Fejata Sejdica. Snimke ova tri ansambla Kovacev je preslušavao nebrojano puta...
Rekoh sebi da je to ono što mi je potrebno. Sada je bilo potrebno da tu njihovu muziku, koja je morala da ostane nepromenjena, uklopim sa džezom. Pravio sam skice, šta sa frulaškim ansamblom moram da ucinim, šta sa „Pagankama”, šta sa Fejatom... Džez sastav cinili su Vojin Draškoci, Vlatko Stefanovski, Goce Dimitrovski i Uroš Šecerov iz Novog Sada umesto Nenada Jelica. Probe su bile u Ateljeu 212, u sali gde su probali glumci. Tu smo nedelju dana najmanje, naizmenicno, svaki dan probali, ne svi zajedno, vec, prvog dana sa „Pagankama”, drugog sa orkestrom Dobrivoja Todorovica, dok nisam došao do zvuka sa kojim sam bio zadovoljan. Onda smo ušli u studio i dobili termin, cini mi se za ovu plocu, od 8 do 12 uvece, samo cetiri sata za snimanje LP-ija. Zahvaljujuci uvežbanosti, album je uspešno snimljen.
Onda je Vojislav Kostic organizovao sa Radio-televizijom Beograd da se prvi koncert posle objavljene ploce snimi u podrumu Konaka knjeginje Ljubice, koji predstavlja izuzetnu ambijentalnu celinu sa svodovima, za mali broj ljudi sa pozivnicom. Ovaj koncert je snimljen i emitovan na televiziji. On je, nesumnjivo, snažno uticao na mnoge jazz muzicare u Srbiji da svoje stvaralaštvo obogate folklornim motivima. Novi pravac, koji ce ubrzo biti imenovan kao „world music”, poceo je da se razvija u Srbiji.
NASLOV 1926-1996 Arhivske Snimke Malih Sastava I Plesnog Orkestra HRT
ETIKETA Orfej ,CD 4013/1 /2
NUMERE
Cd1
01.Uspavanka S Otoka (1962)
02.Iznenadjenje (1962)
03.Osamljeni Klarinet (1962)
04.Olujno Vrijeme (Stormy Weather) (1965)
05.Ja Ljubim (1962)
06.Sjena Tvog Osmjeha (The Shadows Of Your Smile) (1967)
07.Stella U Sjaju Zvijezda (Stella By Starlight) (1966)
08.Za Sutra (1963)
09.Mjesecina (Moonglow) (1963)
10.Sjecanje Na Clifforda (I Remember Clifford) (1963)
11.Blues (1957)
12.Tjelo I Dusa (Body And Soul) (1957)
13.Boogie (1957)
14.Duga (1963)
15.To Je Sve (That's All) (1965)
16.Snjezne Pahuljice (1966)
17.Sest Prijatelja (1962)
18.Tuzaljka (1959)
19.Tema Za Arta I Silvija (1959)
Cd2
01.U Visine (Step Right Up) (1965)
02.Ulica (1962)
03.Sedmorica Vjernih (1965)
04.Cross (1965)
05.Moj Smijesni Valentin (My Funny Valentin) (1965)
06.Blues Za Dva Basa (1965)
07.Gdje Sam (Where Am I) (1964)
08.Sinteza (1957)
09.Laura (1959)
10.Ko Bos Posla Ti Na Bled (1957)
11.Setajuca Sjena (1960)
12.K'o Stari Put (1963)
13.Da Li Znas (1961)
14.Inicijali (Jordu)
15.Noc U Tunisu (Night In Tunisia) (1961)
16.Minet (1963)
17.Intima (1962)
A1 Black On A White Ground 6:32
A2 Giant Locomotion 8:10
A3 Xenos Cosmos 4:50
B1 Underground Session 10:10
B2 Mouvements Aquatiles 2:30
B3 The Savage Rose 5:04
INFO
Janko Nilović is a pianist, poet and composer extraordinaire from Montenegro who has lived in France since 1960. He is one of those musicians who devote themselves to music fanatically. This resulted in a great number of published works, but most of them are on library labels not available for sale. His opus stretches from classical, jazz and funk to pop, psyche and easy listening. He touches all these styles in a characteristic way. Nilović - poet as well as musician - creates poetic musical images by bending the edges of styles, cross-pollinating them. Janko recorded many albums for the MONTPARNASSE 2000 library label which specializes in music for Radio and T.V., musical illustrators and Film Music clubs.
NASLOV Ansambl Spase Milutinovica - Ja Volim Muziku Za Igru Starije Generacije
ETIKETA 3.11.1987 Radio Televizija Beograd RTB LP 2122430
MUZICARI
Milo Pavlovic -tp; Eduard Sadjil - ts,as; Tripo Simenuti -violin; Kosta Tapavica -p;
Branko Pejakovic -b; Vojislav Djonovic - g; Petar Sam k.g.- org; Spasa Milutinovic - ds.
NASLOVI
Strana A:
1. Red Roses For A Blue Lady (Tepper-Bennet)
2. Bahia (Barosso)
3. Cielito Lindo (Q. Mendoza)
4. Le Premier Randezvous (Silviano)
5. Come back To Sorento (De Curtis)
6. Mambo Jambo (P. Prado)
Strana B:
1. The Very Tought Of You (R. Noble)
2. Palestina (traditional)
3. Treci Covek (A. Karas)
4. Brasil (A. Barroso)
5. Cherokee (R. Noble)
01.Pod Sjajem Zvezda
02.Veselo Putovanje
03.Laura
04.Prosli Dani
05.Go Down Moses
06.Lulela Je Jana
07.Duet
08.Jedno Popodne
09.Carobna Jesen
10.Osobenjak
11.Nek Prodje Sve
12.Niko Ne Zna Moj Bol
13.Draga
14.Secacu Se Aprila
15.O Vrati Se
16.Selo Dza
NUMERE Bez naslova (izuzev glavne teme,prepoznatljiva je tema iz
Ravelovog "Bolera" kao i jazz standard "Karavan")
INFO O ALBUMU
"Otpisani
Aleksandar Đorđević, reditelj serije „Otpisani“, zamolio me je da napišem modernu muziku za priču koja prati akcije ilegalaca u okupiranom Beogradu za vreme Drugog svetskog rata. Obišao sam ih na snimanju i popričao s Vojom Brajevićem i Draganom Nikolićem, koje sam poznavao od pre. Rekli si mi da snimaju dinamičnu seriju i na osnovu toga ja sam osmislio čuvenu bas deonicu koja je davala ritam igrama klinaca širom Jugoslavije. Dok sam s orkestrom snimao muziku, u studio je utrčao Aca Đorđević i zagrlio me. „Je l’ to za nas?“ pitao me je. Klimnuo sam glavom i on je počeo da skače od sreće. Muzika je snimljena na mikseti koja je ručno pravljena i imala je keramičke cevi. Zato i danas tako grmi muzika kada se „Otpisani“ emituju na televiziji."
INFO O KOMPOZITORU
Milivoje Mica Markovic je klarinetista, tenor, sopran i alt saksofonista. Roden je 20.03.1939. godine u Zagrebu. Gimnaziju i cetiri godine Muzicke škole "Franjo Kuhac" pohadao je u Osijeku. Tokom 1956. godine pocinje da svira na igrankama sa orkestrom "Plavi 9". U Beograd dolazi 1957. godine i nakon položene audicije postaje clan Udruženja džez muzicara Beograda. Zapocinje studije prava i paralelno nastavlja školovanje u muzickoj školi "Josip Slavenski" gde 1959. godine i diplomira u klasi prof. Franje Partlica. Iste godine slede prvi nastupi kao klarinetiste sa Velikim džez orkestrom "Branko Krsmanovic" koji je vodio Milan Kotlic. Tokom narednih godina, sve do 1962. godine kada odlazi na angažman u Nemacku, aktivno svira na beogradskoj džez sceni.
Zapocinje sa nastupima na igrankama u Zemunu gde svira sa Mirkom Šoucom, i po prvi puta uzima u ruke tenor saksofon. Mirko, kolege iz orkestra i sam je iznenaden koliko mu leži saksofon kao instrument, da bi 1960. godine napravio prve snimke za Radio Beograd, sa pijanistom Vasom Beloševicem. Iste godine postaje stalni clan Malog zabavnog ansambla koji vodi Mirko Šouc, sa kojim u dva navrata nastupa na Bledskom džez festivalu. Tu ima i prvi medunarodni džem sešn sa Herb Gelerom, Janom Vroblevskim i Džimijem Pratom.
Na trecem Bledskom festivalu osvaja drugo mesto u kategoriji tenor saksofona zagrebackog lista Telegram. Sledi trogodišnji boravak u Nemackoj gde nastupa po americkim klubovima i gde konacno dolazi do svog prvog saksofona. Vraca se u Beograd i 1965. godine odlazi na prvo gostovanje u Sovjetski Savez, kao clan Plavog ansambla, sa kojim ce narednih par godina odsvirati oko 500 koncerata. 1968. odlazi na studije u Grac gde diplomira na Odseku za džez Visoke škole za muziku u klasi prof. Hajnc Heniga kao prvi student na ovoj školi. Zahvaljujuci njemu, neki mladi džezisti se odlucuju za studij na ovoj školi. Za vreme studija nastupa sa Art Farmerom, Duškom Gojkovicem, Eje Telinom, a stalno je saradivao sa ansamblom tromboniste Rudi Josela, sa kojim je imao koncerte u prestižnoj "Štefani" sali u Gracu kao i u Budimpešti. Tih godina u dva navrata svira na Džez festivalu u Montreu, Švajcarska - prvi put sa ansamblom "Stari traceri", a drugi put sa Korni grupom i trubacem Petrom Ugrinom. Diplomski rad iz predmeta "kompozicija" arhiviran u manuskriptu na Akademiji, snimljen je kao prva kompozicija na A strani orkestra Mani Plancer (Mani Plantzer) iz Švajcarske.
Tokom studija gostuje u Ljubljani kao clan Medunarodnog Big Benda Janeza Gregorca, a napravio je i snimke sa Plesnim orkestrom Radio televizije Ljubljana kojim je rukovodio Jože Privšek. Radio je i sa kvintetom Ladislava Fidrija sa kojim je nastupio u TV emisiji Džez scena, a napravio je i snimke za Muzicku produkciju Radio Zagreba sa ansamblom u kome su svirali Ladislav Fidri, basista Krešo Remeta, pijanista Davor Kajfeš i kao mali kuriozitet vibrafonista Boško Petrovic na bubnjevima. Pocetkom 1970. godine zapošljava se kao muzicki urednik na Televiziji Beograd, gde veoma brzo pokrece seriju od desetak jednostanih TV emisija žive svirke "U gostima kod orkestra", sa orkestrom "Collegium Singidunum".
Tokom rada na televiziji, sve cešce pocinje da se javlja ne samo kao muzicar nego i kao autor i voditelj niza govornih emisija i reportaža, da bi 1972. godine napisao muziku za film i TV seriju "Otpisani", koja je imala dva puta po 13 epizoda. Sa Micom Orlovicem koautor je nekih kviz emisija, a kao urednik i scenarista ogledao se i u najsloženijoj strukturi televizije - šou programu.
Tokom rada kao muzicki urednik TV Beograd u više navrata nastupa kao solista na Ljubljanskom džez festivalu sa Big bendom Radio televizije Beograd. Na nekim od ovih nastupa svira prvi alt saksofon zajedno sa Eduardom Sadilom. Pocetkom 1978. prelazi na rad u Produkciju gramofonskih ploca RTB, kao Zamenik direktora i glavnog urednika. U tom periodu kao solista na alt saksofonu snima nekoliko numera na ploci "Rucni rad", grupe Leb i sol.
1980. godine postaje stalni clan Džez orkestra Radio televizije Beograd, da bi nakon par godina postao voda deonice saksofona. Iste godine, zajedno sa Stjepkom Gutom, osniva Markovic - Gut sekstet sa kojim tokom narednih pet godina nastupa na nizu evropskih džez festivala - Northsea u Hagu, Midelheim u Belgiji, u dva navrata na festivalima u Italiji, Bugarskoj, Nemackoj, Turskoj, Grckoj, Madarskoj, Rumuniji, turneja po Belgiji i Holandiji, kao i koncerti po svim rebublikama bivše SFRJ. U dva navrata sa ansamblom je bio clan kulturne delegacije SFRJ i Srbije na Kubi i u Sovjetskom Savezu. Za pet godina rada sekstet je snimio pet samostalnih LP-a od kojih je jedan pod nazivom "Message from Belgrade" snimljen za evropsko tržište, za izdavacku kucu "Timeless Records" iz Holandije. Ova izdavacka kuca izdala je i kasetu na kojoj je sa jedne strane grupa Messengers, Art Blekija, a sa druge strane materijal Markovic - Gut seksteta.
Nastup na Northsea džez festivalu bio im je jedan od najuspešnijih u karijeri. Casopis TROUW piše: "Veoma iznenadujuci bio je doprinos saksofoniste Mice Markovica... Sa svojim bi bap sekstetom skinuo je zvezde s neba, da bi odmah nakon toga otišao u Karusel salu i tamo kao gost Macita odsvirao pun stila afro kubanski solo, pri cemu su na sve strane sevale varnice..."
Casopis NRC HANDELABLAD ... "Prvo je Arnet Kob svirao cudesno. Hans Dulfer je priredio ulaz Jugoslovenu Milivoju Markovicu koji je svirao tako, kao da mu od te svirke zavisi život. U ovom sviranju bilo je senzacionalnih momenata..."
Tokom 1982. godine jedan koncert iz Holandije uživo prenosi National Public Radio iz SAD.
Od 1985. do 1991. godine, kao clan Džez orkestra RTB, gostuje na mnogim festivalima, svira na mnogim koncertima, a u fonoteci Radio Beograda je arhivirano mnoštvo snimaka gde se javlja kao solista.
1987. godine, kao prvi džez kompozitor u svetu, izabran je za predsednika SOKOJ-a (Saveza organizacija kompozitora Jugoslavije) i tu dužnost obavlja dve godine. Tokom narednih godina postavljen je za dirigenta Džez orkestra RTB. Nakon odlaska u penziju (1995.) nastavlja sa aktivnim muziciranjem i sa Milošem Petrovicem osniva "M&P South Quartet" etno-džez orijentacije sa kojim snima dva CD-a - "The Past Continuos" i "Balkan Midnight".
Autor je plana i programa nastave za džez klarinet i saksofon, objavljen u Prosvetnom glasniku Republike Srbije. Držao je klasu saksofona i klarineta na Muzickoj školi "Stankovic" u Beogradu. Tokom karijere stekao je više nagrada i priznanja. Decembra 2001. godine izabran je za predsednika Udruženja kompozitora Srbije.
